پابه پای کودکی هایم بیا

پابه پای کودکی هایم بیا

 پا به پای کودکی هایم بیا                 کفش هایت را به پا کن تا به تا 

 قاه قاه خنده ات را ساز کن              باز هم با خنده ات اعجاز کن

 پا بکوب و لج کن وراضی نشو         با کسی جز دوست همبازی نشو

 بچه های کوچه را هم کن خبر          عاقلی را یک شب از یادت ببر

 خاله بازی کن به رسم کودکی           با همان چادر نماز پولکی

 طعم چای و قوری گلدارمان             لحظه های ناب بی تکرارمان

 مادری از جنس باران داشتیم            در کنارش خوابـ آسان داشتیم

 با پدر اسطوره دنیای ما                   قهرمان باور زیبای ما

 قصه های هر شب مادربزرگ           ماجرای بزبزقندی و گرگ

 غصه هرگزفرصت جولان نداشت      خنده های کودکی پایان نداشت

 هرکسی رنگ خودش بی شیله بود      ثروت هر بچه ای قدری تیله بود

 ای شریک نان و گردو وپنیر            همکلاسی باز دستم را بگیر!!

 مثل تو دیگر کسی یکرنگ نیست        آن دل نازت برایم تنگ نیست؟

 رنگ دنیایت هنوزهم آبی است           آسمان باورت مهتابی است؟

 هر کجایی شعر باران را بخوان          ساده باش و باز هم کودک بمان

 باز باران, با ترانه گریه کن!              کودکی تو, کودکانه گریه کن!